Tijdens haar jaren in het Vlaams Parlement en de Senaat zet Hermans zich onder andere in voor welzijn, gelijke kansen, antidiscriminatie, kinderrechten, vrouwenrechten, talenonderwijs, de energietransitie en de mediasector (met onder andere de Tax Shelter voor audiovisuele producties en Nederlandstalige muziek op de radio als strijdpunten). Ze wordt - noodgedwongen door het wegvallen van andere opdrachten, maar met overtuiging - fulltime politica, al heeft ze als BV ‘lang moeten vechten tegen de idee die bij de collega’s leefde van “ze is maar een zangeres”’. Om de sociale invulling van Open Vld kracht bij te zetten, neemt ze het bij de voorzittersverkiezingen in februari 2008 op tegen zittend voorzitter Bart Somers. Ze haalt het niet, maar slaagt er wel in 23 % van de stemmende Open Vld-leden te overtuigen.
Hermans kijkt met gemengde gevoelens terug op haar politieke carrière: ‘Politiek is een heel zware opdracht. […] Ik wist dat vooraf maar dat het zo erg was, had ik toch niet kunnen denken’. Bovendien is het ook ‘een heel ondankbare job. De witte konijnen moeten vooral niet denken dat ze heel veel gaan kunnen veranderen, want zo werkt het niet. Maar het is geweldig boeiend.’ Ondanks het ‘gevoel dat [ze] nog veel meer had kunnen bereiken’ heeft ze geen spijt: ‘Ik heb er heel veel van geleerd en ik ben een stuk verstandiger geworden.‘13