Charles Liedts, Oudenaarde, 2.12.1802 – Brussel 21.3.1878

Advocaat, magistraat, gouverneur van de Generale Maatschappij van België (Société Générale); lid van het Nationaal Congres (1830-1831), volksvertegenwoordiger (1831-1848), Kamervoorzitter (1843-1848), minister (1840-1841 en 1852-1855), minister van Staat (1847); gouverneur van Henegouwen (1841-1845) en van Brabant (1845-1852 en 1855-1860).

Liedts studeert in 1823 af aan de Gentse universiteit als doctor in de rechten. Datzelfde jaar wordt hij lid van de balie van zijn geboortestad Oudenaarde. Tijdens de Belgische omwenteling benoemt het Voorlopig Bewind hem als procureur bij de rechtbank van eerste aanleg van Oudenaarde, enkele maanden later wordt hij procureur bij het gerechtshof in Gent. In 1831 volgt zijn aanstelling tot voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg in Antwerpen. 

Liedts’ blitzcarrière in de rechterlijke wereld gaat samen met een al even steile opmars in de politiek. Door zijn groeiend aanzien als jurist, zijn gegoede afkomst en familiale netwerk wordt hij bij de instelling van het Nationaal Congres, ondanks zijn jeugdige leeftijd, tot secretaris benoemd. In 1831 wordt Liedts verkozen tot volksvertegenwoordiger en zetelt tot 1848 onafgebroken in het parlement. Hij is eerst secretaris, van 1835 tot 1840 quaestor en de laatste vijf jaar voorzitter van de Kamer.

Van 1840 tot 1841 is hij minister van Binnenlandse Zaken in de regering-Lebeau-Rogier. In die functie werkt hij aan de uitbouw van de Belgische administratie, en stelt op 16 maart 1841 de Commission Centrale de Statistique in.

Na de val van de regering-Lebeau-Rogier, weigert Liedts een nieuwe ministerpost maar aanvaardt wel de benoeming tot gouverneur van Henegouwen. Hij volgt er met bijzondere aandacht de ontwikkeling van het steenkoolbekken van de Borinage, dat grotendeels wordt geëxploiteerd door de Société Générale pour favoriser l’industrie nationale. Van 1845 tot 1860, met een onderbreking tussen 1852 en 1855, is hij gouverneur van Brabant. In 1852 immers, wordt Liedts - ondanks zijn aanvankelijke weigering - door eerste minister Charles Rogier aangesteld als “plaatsvervangend” minister. Dat ministerschap “ad interim” duurt uiteindelijk tot 1855 in de regering-de Brouckère.

In 1839, 1848 en 1851 gelasten de regering en koning Leopold I Liedts met een reeks diplomatieke missies in Den Haag om de financiële boedelscheiding van de Nederlanden te regelen en om handelsovereenkomsten te sluiten. Liedts neemt ook deel aan onderhandelingen met Frankrijk. In 1852 hernieuwt hij in Parijs, samen met Firmin Rogier, een verdrag over gunstige douanetarieven voor Belgische goederen. In 1861 neemt hij deel aan besprekingen die leiden tot een vrijhandelsverdrag tussen België en Frankrijk.

Liedts interesseert zich vanaf de jaren 1850 ook voor het bedrijfsleven. Hij wordt onder andere beheerder van verzekeringsmaatschappijen, van steenkoolmijnen, van privéspoorlijnen, van een gieterij en van een machine-atelier. In 1861 volgt Liedts de overleden Ferdinand de Meeûs op als gouverneur van de Société Générale, en blijft dit tot 1877.

Liedts wordt benoemd tot minister van Staat in 1847, en in 1870 verheft koning Leopold II hem in de adelstand met de rang van baron.

In 1877 trekt hij zich terug uit het openbaar leven en houdt zich intensief bezig met een oude passie, tuinieren. Zijn gezondheid verhindert hem echter om lang van zijn rustiger leven te genieten en hij overlijdt op 21 maart 1878.