Onze website gebruikt cookies om je surfervaring te verbeteren. Om deze website optimaal te gebruiken vragen we je om akkoord te gaan met ons gebruik van cookies.
Boegbeelden
De liberale beweging telt vele gezichten. Hier vind je biografische informatie over mannen en vrouwen die het liberalisme in België vorm hebben gegeven. De namen van de boegbeelden komen naar voren in de Atlas en het Magazine.
.png)
Arthur Vanderpoorten
° Puurs
1884 - 1945
Arthur Vanderpoorten, Puurs, 17.2.1884 - Bergen-Belsen (Duitsland), 3.4.1945
Beheerder-directeur van een vennootschap; senator (1936-1945), minister (1939-1940); voorzitter van het LVV (1923-1926), stichtend lid en voorzitter van de liberale omroepvereniging Librado.
De liberale Vlaamsgezinde politicus Arthur Vanderpoorten wordt op 17 februari 1884 geboren in Puurs. Na zijn middelbare studies aan het atheneum van Mechelen wordt hij handelsdirecteur van de Brusselse firma NV J. Verberckt in Lier. In 1923 treedt hij toe tot het Algemeen Bestuur van het Willemsfonds en het bestuur van het Liberaal Vlaams Verbond, waar hij voorzitter is van 1923 tot 1926. Vanaf 1934 is hij bestuurslid van het Vlaams Economisch Verbond. Hij werkt eveneens mee aan het tijdschrift De Vlaamse Gids. Hij streeft naar de culturele ontvoogding van Nederlandstalig België, maar zet zich af tegen nationalistische en protectionistische tendensen.
In 1936 wordt Vanderpoorten verkozen tot liberaal provinciaal senator voor het arrondissement Antwerpen. In 1939 wordt hij herkozen voor het arrondissement Mechelen-Turnhout. Op 18 april wordt Arthur Vanderpoorten minister van Openbare Werken in de katholiek-liberale regering van Hubert Pierlot. Als die in 1940 zijn regering moet herschikken, wordt hij minister van Binnenlandse Zaken. In die hoedanigheid probeert hij in mei 1940, als een van de zogenaamde Vier van Wijnendale, Koning Leopold III in een laatste gesprek te overhalen om België te verlaten en de oorlog in het geallieerde kamp voort te zetten. Als dit mislukt, wijkt Vanderpoorten met de rest van de regering uit naar Frankrijk. Hij gaat echter niet, zoals onder anderen Paul-Henri Spaak en Pierlot, verder naar Londen. Vanderpoorten doet afstand van zijn bevoegdheden als minister, vestigt zich in Grenoble en studeert er twee jaar rechten en filosofie.
Hij biedt ondertussen ook clandestiene hulp aan Belgen die via Frankrijk naar Groot-Brittannië willen vluchten. Enkele maanden na de Duitse bezetting van Zuid-Frankrijk wordt Vanderpoorten onder andere daarvoor gearresteerd. Na een verblijf in ettelijke gevangenissen en kampen sterft hij op 3 april 1945 in Bergen-Belsen aan tyfus, amper twaalf dagen voor Amerikaanse troepen het kamp bevrijden.
